Τα παιδιά γίνονται «εύσωμα» για διάφορους λόγους. Η αυξημένη πρόσληψη θερμίδων, η ελαττωμένη φυσική δραστηριότητα, ψυχοκοινωνικοί λόγοι και σπανιότερα ορμονικοί παράγοντες μπορούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό να προκαλέσουν παχυσαρκία.
Η αντιμετώπιση του περιττού βάρους του παιδιού είναι σύνθετη και μερικές φορές και δύσκολη. Δεν είναι μόνο θέμα να «επιτρέψουμε» ή όχι στο παιδί να καταναλώνει κάποιες τροφές ή να μην τρώει πολύ.
Οι ειδικοί δεν συνιστούν δίαιτες στα παιδιά. Ο όρος «δίαιτα» αναφέρεται σε μια ειδική διατροφή, που περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο σύνολο τροφίμων και αποβλέπει σε κάποιο σκοπό (π.χ. την απώλεια βάρους), ενώ η «Διατροφή» είναι η επιστήμη που μελετά τις θρεπτικές ουσίες σε σχέση με την επίδραση τους στον ανθρώπινο οργανισμό.
Κίνδυνος για διατροφικές ελλείψεις
Οι διάφορες δίαιτες της «μόδας» δεν συνιστώνται ως μέσο αντιμετώπισης της παιδικής παχυσαρκίας, διότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για μη επαρκής πρόσληψη βασικών θρεπτικών συστατικών, με επιπτώσεις στη σωστή ανάπτυξη του παιδιού, ενώ το παιδί δεν εκπαιδεύεται σωστά στον υγιεινό τρόπο διατροφής.
Συχνές διατροφικές ελλείψεις σε παχύσαρκα παιδιά, είτε εξαιτίας αυστηρών "διαιτών" κατά περιόδους, είτε κάποιας παθολογικής επιπλοκής, είναι η ανεπάρκεια σιδήρου, η μειωμένη ενεργειακή πρόσληψη, αλλά και βιταμίνης D και Ε, ασβέστιο, κάλιο και μαγνήσιο, βιταμίνης Α, φολικό οξύ, φώσφορος, ενώ πιο σπάνια σε βιταμίνη C, ψευδάργυρος και χαλκός.
Στα παιδιά, η ανεπάρκεια B12 συναντάται τουλάχιστον δύο φορές πιο συχνά στα παχύσαρκα, απ' ό,τι στα μη παχύσαρκα παιδιά. Δεν είναι γνωστό αν αυτές οι ελλείψεις είναι η αιτία της παχυσαρκίας ή αν συμβούν λόγω της κακής διατροφής των παχύσαρκων παιδιών. Η στέρηση διαφόρων τροφών οδηγεί συχνά και σε κύκλους απώλειας και επανάκτησης βάρους, ενώ κάνει τα «απαγορευμένα» τρόφιμα ακόμη πιο επιθυμητά.
Ισορροπημένο διαιτολόγιο
Στην παιδική ηλικία είναι πιο απαραίτητο από κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα να ακολουθηθεί μια σωστή διατροφή. Όλα τα τρόφιμα είναι μέρος ενός ισορροπημένου διαιτολογίου, με διαφορετικές, όμως, ποσότητες και συχνότητες κατανάλωσης. Ο στόχος του παιδιού δεν θα έπρεπε να είναι μόνο το αποτέλεσμα στη ζυγαριά, αλλά η επιβράβευσή του να γίνεται κυρίως όταν παρατηρούμε ότι προσέθεσε π.χ. ένα νέο τρόφιμο στη διατροφή του ή ότι κατάφερε να τρώει κάθε μέρα φρούτα ή λαχανικά, ότι βελτίωσε τη δραστηριότητά του, ότι δεν έτρωγε μπροστά στην τηλεόραση/ υπολογιστή, ότι είναι πλέον υπεύθυνο και φτιάχνει μόνο του το πρωινό του κ.ά.
Αυτό βοηθά το παιδί να αποβάλει την έννοια του βάρους ως μοναδικό κριτήριο προόδου και επιβράβευσης. Η πρόοδος μετράται με την αλλαγή σε επιμέρους θέματα που αφορούν τη διαιτητική πρόσληψη και τη φυσική δραστηριότητα και το αποτέλεσμα στη ζυγαριά είναι πιο δευτερεύον.
Η επιτυχία του στόχου μας, το να υιοθετήσουμε τους «κανόνες» της σωστής διατροφής με σκοπό το φυσιολογικό βάρος και φυσιολογικά λιπίδια στον οργανισμό και για τη διατήρηση αυτού του αποτελέσματος χρειάζεται «αλλαγή της διατροφικής μας συμπεριφοράς» και του τρόπου ζωής γενικότερα, δηλαδή το πως σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε για το φαγητό και το να είμαστε πιο δραστήριοι.
