Λουίζα

Η Λουίζα είναι μικρός θάμνος που φτάνει σε ύψος το 1 ως 1,50 μέτρο και ως φυτό προέρχεται από τις βραχώδεις περιοχές της Χιλής και της Αργεντινής. Παραδοσιακά, θεωρείται ότι καταπραΰνει το στομάχι και προσφέρει ευεξία, γι' αυτό και χρησιμοποιείται ευρέως ως δυναμωτικό αφέψημα, μόνο του ή με άλλα βότανα. Σήμερα καλλιεργείται ευρέως σε όλο το κόσμο ως καλλωπιστικό, αρωματικό και θεραπευτικό φυτό κήπου, αλλά φυσικά δεν φυτρώνει μόνο του αλλού εκτός της Λατινικής Αμερικής. Χρησιμοποιούμενα μέρη του φυτού είναι τα φύλλα, οι ανθισμένες κορυφές και το αιθέριο έλαιό του.

Ποιές είναι οι ιδιότητές του;

Ηρεμιστικό/ Καταπραϋντικό

Αναφέρεται ότι καταπολεμά την αϋπνία. Παραδοσιακά θεωρείται ότι ανακουφίζει από το άγχος και την ένταση

Σπασμολυτικό

Ως αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται για μασάζ σε περιστατικά κοιλιακών πόνων και δυσπεψίας. Αναφέρεται ότι ανακουφίζει στη νεύρωση στομάχου. Ακόμα υπάρχουν αναφορές για τη χρήση του σε νευραλγίες.

Κατά του μετεωρισμού

Υπάρχουν αναφορές για τη χρήση του σε πεπτικά προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος. Επίσης συνίσταται κατά της ναυτίας.

Αντιπυρετικό

Θεωρείται ασφαλής η χρήση του ως εναλλακτικό αντιπυρετικό σε παιδιά

Άλλες Ιδιότητες

Ενισχυτικό της λειτουργίας του ήπατος και της χοληδόχου κύστης

Αναφέρεται ότι παρουσιάζει αντιμυκητιακή δράση κατά του Candida albicans

Διαδεδομένο στην αντιμετώπιση πονοκεφάλων που σχετίζονται με τη περίοδο ή την εμμηνόπαυση, για το προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο και τις ελλιπείς περιόδους (χωρίς επαρκή τεκμηρίωση)

Υπάρχουν παρενέργειες;

• Αναφέρεται στα βότανα που πρέπει να αποφεύγονται κατά τη κύηση.
• Η μακροχρόνια χρήση του μπορεί να ερεθίσει το στομάχι.
• Το έλαιο προκαλεί φωτοευαισθησία και πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του στην έντονη ηλιοφάνεια.

Με ποιούς τρόπους μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή;

• Ως έγχυμα των αποξηραμένων φύλλων του φυτού
• Ως αιθέριο έλαιο

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Το αιθέριο έλαιο της Λουίζας στην πατρίδα της στην Νότια Αμερική χρησιμοποιούνταν ως αρωματικό σε καλλυντικά και σαπούνια, ενώ με τα φύλλα της αρωμάτιζαν το νερό μέσα στο οποίο έπλεναν τα χέρια τους μετά τα γεύματα. Υπάρχουν ακόμα αναφορές ότι έχει χρησιμοποιηθεί για ανακούφιση από πόνους στα μάτια, καθώς και ως έγχυμα σε πλύσεις προσώπου. Σήμερα χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη παρασκευή ποτ πουρί και τέλος, παραμένει δημοφιλές μαγειρικό βότανο χάρη στην έντονη γεύση λεμονιού που προσδίδει σε επιδόρπια, μαρινάδες, ποτά με φρούτα και ροφήματα. Η χρήση του σε τσάγια για αδυνάτισμα- αποτοξίνωση-κυτταρίτιδα δεν είναι τεκμηριωμένη. Ως έγχυμα έχει ευχάριστη γεύση.