Παχυσαρκία

Γιατί όταν τρώμε δε μιλάμε;

της Τόνιας Καραγιάννη
18 Ιουνίου 2016
23496 Προβολές
2 λεπτά να διαβαστεί
Γιατί όταν τρώμε δε μιλάμε;

Photo source: www.bigstockphoto.com

Η παχυσαρκία αποτελεί πλέον έναν από τους κύριους παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ κ.ά. Τα ποσοστά παχυσαρκίας, τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά, έχουν αυξηθεί δραματικά παγκοσμίως, σε σημείο που πλέον έχει χαρακτηρισθεί ως παγκόσμια επιδημία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα.

Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας ακόμη και για τα παιδιά, με το βεβαρυμένο πρόγραμμα στο σχολείο, σε συνδυασμό με τις πολύωρες εξωσχολικές δραστηριότητες, και τον ελλιπή ελεύθερο χρόνο, ευνοούν την υιοθέτηση λανθασμένων συνηθειών διατροφής και ζωής γενικότερα, τείνοντας έτσι να ταυτιστούμε με πρότυπα δυτικής νοοτροπίας, όπως π.χ. να καταναλώνουμε τα γεύματα μας μπροστά από μια οθόνη, εγκαταλείποντας αξίες, παραδόσεις και ιδιαίτερα τη σημασία του να γευματίζει όλη η οικογένεια μαζί.

Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η παχυσαρκία τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά έχει άμεση σχέση με τις ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης. Είναι γεγονός, και σίγουρα θα το έχουμε παρατηρήσει, πως μπροστά στην τηλεόραση όλοι ξεχνιόμαστε και τρώμε περισσότερο. Καταναλώνουμε τροφές αμήχανα, σερβίρουμε και τρώμε περισσότερο. Ο μηχανισμός κάτω από τον οποίο αυξάνεται το σωματικό βάρος, με την εναπόθεση κυρίως λίπους, δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρος, αλλά οι σχετικές έρευνες συμπεριλαμβάνουν στα αίτια την ενδεχόμενη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας ή την αύξηση της προσλαμβανόμενης ενέργειας ή και συνδυασμό και των δύο. Πρόκειται, λοιπόν, για σύγχρονο πρόβλημα διατροφής, το οποίο μπορούμε να αλλάξουμε, μόνο αν το θελήσουμε πραγματικά.

Οι καταναλωτές, και ιδιαίτερα τα παιδιά, είναι επιρρεπή σε προϊόντα με χαμηλή θρεπτική αξία, αλλά με αυξημένη θερμιδική αξία, τις λεγόμενες «κενές» θερμίδες. Εκεί ακριβώς στοχεύουν και οι μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων. Έτσι, τα διαφημιστικά διαλείμματα, ειδικά ανάμεσα από τα παιδικά προγράμματα, βομβαρδίζουν με προϊόντα πρόχειρου φαγητού και διάφορα σνακ, όπως πατατάκια, σοκολάτες, μπισκότα, παγωτά, γαριδάκια και καραμέλες, που με πολύ ελκυστικό και έξυπνο τρόπο καλούν να τα δοκιμάσουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στη διατροφή τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων, τρόφιμα χωρίς θρεπτική αξία να αντικαθιστούν άλλα, τα οποία είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Με τον τρόπο αυτό επιβαρύνεται ο οργανισμός μας με κενές θερμίδες, αυξάνοντας έτσι το σωματικό βάρος μας.

Λεπτομερής θρεπτική ανάλυση διαφημιζόμενων τροφών έδειξε πως σχεδόν το 90% των προϊόντων περιέχουν υψηλά ποσοστά λίπους, ζάχαρης ή αλατιού. Για τον λόγο αυτό, η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης θεωρείται ένας από τους κύριους παράγοντες που ευθύνονται για την παχυσαρκία, τόσο στα παιδιά, όσο και τους ενήλικες. Είναι εφικτό όμως να αλλάξει η κακή αυτή συνήθεια;

Υιοθετώντας έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφής και ακολουθώντας απλά βήματα είναι εφικτό να αλλάξει η κακή αυτή συνήθεια. Γνωρίζοντας, λοιπόν, πως ιδιαίτερα στα παιδιά σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνήθειες που ακολουθούν οι γονείς, μπορούμε:

  1. Να καθιερώσουμε την ώρα του φαγητού ως σημαντική και απαραίτητη στιγμή για την οικογένεια. Είναι η ώρα που συγκεντρώνονται όλοι στο σπίτι, από τη δουλειά ή το σχολείο, και έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν για όσα τους συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
  2. Η τηλεόραση να ανάβει λίγες ώρες την ημέρα, και όχι από το πρωί έως το βράδυ. Να υπάρχει δηλαδή ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και ωράριο για το πότε θα πρέπει τα παιδιά, να βλέπουν τηλεόραση.
  3. Να μην υπάρχουν τηλεοράσεις σε όλα τα δωμάτια, και κυρίως στα δωμάτια των παιδιών.
  4. Να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να παίζουν με φίλους ή να αθλούνται, αντί να παρακολουθούν τηλεόραση ή να παίζουν όλη την ημέρα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.
  5. Πάνω απ΄όλα να μάθουμε να τρώμε σωστά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Guran T., Bereket A. International epidemic of childhood obesity and television viewing. Minerva Pediatrica 2011 December;63(6):483-90

Verity J Cleland, Michael D Schmidt, Terence Dwyer, and Alison J Venn. Television viewing and abdominal obesity in young adults: is the association mediated by food and beverage consumption during viewing time or reduced leisure-time physical activity? Am J Clin Nutr 2008;87:1148 –55

Natalie Pearson, Jo Salmon, David Crawford, Karen Campbell2 and Anna Timperio. Are parental concerns for child TV viewing associated with child TV viewing and the home sedentary environment International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity 2011, 8:102

Diane M Jackson, Kurosh Djafarian, Joanne Stewart, and John R Speakman. Increased television viewing is associated with elevated body fatness but not with lower total energy expenditure in children. Am J Clin Nutr 2009;89:1031–6

Τόνια Καραγιάννη
Τόνια Καραγιάννη Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, M.Sc, Ph.D.