Η Ελένη και ο Άρης είναι ένα ζευγάρι γύρω στα 50. Πρόσφατα η Ελένη ανακάλυψε ότι ο Άρης την απατά με μια γυναίκα που γνώρισε στη δουλειά του. Με έκπληξη η Ελένη διαπίστωσε ότι, αν και μικρότερη, η γυναίκα αυτή δεν ήταν περισσότερο ελκυστική από την ίδια. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, η Ελένη θυμήθηκε ότι ο Άρης της είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τη συγκεκριμένη γυναίκα, όταν την πρωτογνώρισε, και μάλιστα είχε ζητήσει την γνώμη της Ελένης για το πώς να την βοηθήσει επειδή είχε οικονομική ανάγκη. Η σχέση του Άρη με την ερωμένη του ξεκίνησε αρκετούς μήνες μετά την γνωριμία τους και μάλιστα αρχικά με σθεναρή αντίσταση του ίδιου και με αρκετές τύψεις. Τότε σταμάτησε τη σεξουαλική επαφή με την Ελένη. Στις επίμονες ερωτήσεις της συζύγου του, ο Άρης δεν ήξερε να απαντήσει για ποιο λόγο δημιούργησε τη συγκεκριμένη σχέση. Φαινομενικά ο γάμος τους πήγαινε καλά και υπήρχε επικοινωνία και ερωτική επαφή.
Η ιστορία του Άρη και της Ελένης δεν είναι καθόλου πρωτότυπη. Παρόμοιες ιστορίες ακούμε πολύ συχνά. Τι κάνει όμως τους άνδρες να απιστούν; Μήπως τελικά δεν είναι τόσο «ψυχροί εκτελεστές», όπως πολλές γυναίκες πιστεύουν;
Αντίθετα με την πεποίθηση των γυναικών ή τα κοινωνικά στερεότυπα η απιστία των περισσότερων ανδρών σχετίζεται με την ικανοποίηση συναισθηματικών τους αναγκών. Είναι σπάνιο να απιστούν απλά για λόγους ηδονισμού ή ευχαρίστησης με ελαφριά τη συνείδηση. Γι’ αυτό και οι ερωμένες που βρίσκουν δεν είναι απαραίτητα πιο ελκυστικές ή πιο όμορφες από τις συζύγους τους. Ο Άρης είχε ανάγκη να βρει μια γυναίκα αδύναμη και ευάλωτη που θα μπορούσε να την προστατέψει και να νιώθει χρήσιμος και δυνατός. Τόσα χρόνια η Ελένη ήταν πιο δυναμική και διευθετούσε όλα τα θέματα της οικογένειας. Όσο βολικό κι αν ήταν για τον ίδιο, κατέληξε να νιώθει άχρηστος και παρείσακτος στο ίδιο του το σπίτι.
Ο σύζυγος που απιστεί είναι δυνατόν να μην παίρνει αρκετά σε συναισθηματικό επίπεδο και να μην είναι ευχαριστημένος από το γάμο του. Συνήθως η απουσία καλής επικοινωνίας, η έλλειψη κατανόησης, η ύπαρξη εχθρότητας και μνησικακίας ή ακόμη προβλήματα της σεξουαλικής ζωής οδηγούν στη φυσική ή/και σωματική απομάκρυνση του ζευγαριού, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη εξωσυζυγικών σχέσεων. Γι’ αυτό άλλωστε, οι περισσότερες σχέσεις δημιουργούνται με γυναίκες που οι άνδρες γνωρίζουν μέσα από τη δουλειά τους και με τις οποίες έχουν επικοινωνία προτού προκύψει η ερωτική σχέση.
Μερικοί αρχίζουν μια εξωσυζυγική σχέση ως διέξοδο στα προβλήματά του γάμου τους. Πολύ συχνά, μάλιστα, παρουσιάζουν την ιστορία της συζυγικής τους ζωής αλλοιωμένη, με τρόπο τέτοιο που να δικαιολογεί τη νέα τους σχέση. Περιστασιακά, ένας σύζυγός κάνει μια απιστία ως προειδοποίηση, για να «κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου» στη σύντροφό του, γι’ αυτό και δεν προσέχει ιδιαίτερα να καλύπτει τα … νώτα του.
Μια άλλη αιτία της απιστίας των ανδρών, είναι η ανάγκη να νιώσουν ότι είναι επιθυμητοί. Μετά από πολυετή σχέση με τη σύζυγο, υπάρχει ο φόβος ότι δεν «μετράνε» ως άνδρες. Όταν βρίσκουν την επιβεβαίωση σε μια άλλη γυναίκα κολακεύονται και … πέφτουν στην αγκαλιά της. Η περιέργεια για το άγνωστο και η γοητεία του απαγορευμένου μπορούν επίσης να οδηγήσουν κάποιον σε εξωσυζυγικές περιπέτειες. Σπανιότερα, ο εθισμός στο σεξ, στον έρωτα και στα ειδύλλια οδηγούν σε απιστίες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως, οι άνδρες παρουσιάζουν ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά με έμμονες ιδέες και πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους, η οποία είναι έντονη, χρόνια και πέραν των δυνατοτήτων ελέγχου του άτομου.
Τα οικογενειακά πρότυπα του κάθε άνδρα που απέκτησε κατά την παιδική του ηλικία, σε συνδυασμό με την ψυχολογική του υποδομή και τις κοινωνικές επιδράσεις επηρεάζουν τη συμπεριφορά στο ζήτημα της συζυγικής απιστίας. Αν σαν παιδί, για παράδειγμα, ο άνδρας έβλεπε τον πατέρα του να απιστεί, του είναι ευκολότερο να αντιγράψει τη συμπεριφορά του. Επιπλέον, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική άποψη, ορισμένοι άνδρες ως συνέπεια πρώιμων βιωμάτων με τη μητέρα τους, αποσυνδέουν τη μητρότητα από την σεξουαλικότητα. Έτσι, μπορούν να λειτουργήσουν σεξουαλικά μόνο με γυναίκες που θεωρούν «αντικείμενα». Όταν η σύντροφός τους γίνεται μητέρα, χάνει για εκείνους το ρόλο της ως ερωμένη. Έτσι, βρίσκουν μια άλλη γυναίκα για να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο.
Κάποιοι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν γονίδια που να αιτιολογούν την απιστία. Οι ενδείξεις όμως που υπάρχουν μέχρι στιγμής δεν αποδεικνύουν ότι στον άνθρωπο υπάρχουν ένα ή περισσότερα γονίδια που ρυθμίζουν τη συζυγική απιστία. Θα ήταν, άλλωστε, μια απλούστευση (και εύκολη δικαιολογία) να δεχθούμε ότι ένα μοναδικό γονίδιο μπορεί να ρυθμίσει μια τόσο πολύπλοκη συμπεριφορά, ή να επιδράσει ανεξάρτητα από κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.
Συμπερασματικά, διαπιστώνει κανείς ότι τελικά τα αίτια της απιστίας των ανδρών δεν διαφέρουν κατά πολύ από τους λόγους που οδηγούν στις μέρες μας μια γυναίκα σε ένα αντίστοιχο διάβημα. Έτσι, φθίνουν και οι κοινωνικοί μύθοι της σημασίας που δίνουν οι άνδρες στο σεξ σαν ωμή βιολογική ανάγκη και της πεποίθησης ότι μονάχα αυτό αναζητούν μέσω της απιστίας.
