Όλο και περισσότερα δεδομένα συνδέουν τη διάρκεια ύπνου των ατόμων με την κατάσταση βάρους τους. Συγκεκριμένα, τα δεδομένα δείχνουν ότι τόσο η αυξημένη (>9 ώρες) όσο και η μειωμένη διάρκεια ύπνου (<7 ώρες) συνδέδονται με αυξημένο βάρος. Επιπλέον, υπάρχουν δεδομένα που υποδεικνύουν ότι, ακόμα, και η οξεία στέρηση ύπνου οδηγεί σε αυξημένη ενεργειακή πρόσληψη. Ωστόσο, οι μελέτες που έχουν παρατηρήσει το παραπάνω διαπιστώνουν μεγάλη διακύμανση στην αλλαγή της ενεργειακής πρόληψης. Έτσι, σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει ενδελεχώς την αλλαγή στην ενεργειακή πρόλσηψη μετά από οξεία στέρηση ύπνου, καθώς και να αξιολογήσει σημαντικούς συγχυτικούς παράγοντες στην παραπάνω σχέση.
Πώς πραγματοποιήθηκε η μελέτη;
Οι αναλύσεις της μελέτης προήλθαν από δύο διασταυρούμενες, τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες. Οι συμμετέχοντες στις μελέτες ήταν 18-45 ετών, χωρίς νευρολογικά και μεταβολικά προβλήματα, ενώ δεν είχαν προβλήματα ύπνου και δεν κάπνιζαν. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι κατά μέσο όρο κοιμόντουσαν 7-9 ώρες/βράδυ, ενώ έγιναν και αντικειμενικές μετρήσεις ύπνου. Οι δύο κλινικές δοκιμές είχαν παρόμοια μεθοδολογία με 1 ή 2 μέρες στέρηση ύπνου, με μέση διάρκεια ύπνου 3,5-4 ώρες/βράδυ, και μία μέρα συνηθισμένη διάρκεια ύπνου, 7-9 ώρες/βράδυ. Στη συνέχεια δινόταν στους υποψηφίους ad libidum γεύματα προκειμένου να αξιολογηθεί η ενεργειακή τους πρόσληψη.
Ποια ήταν τα αποτελέσματα;
Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το εύρος στην ενεργειακή πρόσληψη ήταν μεγάλο. Αναλυτικά, 41.9% των συμμετεχόντων είχαν >300 kcal/ημέρα αύξηση στην ενεργειακή πρόσληψη μετά τη στέρηση ύπνου σε σύγκριση με τη συνηθισμένη διάρκεια, ενώ 39.5% των συμμετεχόντων είχαν ≤300 kcal/d διαφορά στην ενεργειακή πρόσληψη μεταξύ των καταστάσεων και 18,6% είχαν >300 kcal/ημέρα μείωση στην ενεργειακή τους πρόσληψη μετά τη στέρηση ύπνου. Αναφορικά με τους συγχυτικούς παράγοντες, φάνηκε ότι μόνο η σειρά δοκιμασίας είχε επίδραση, με αυτούς που υποβάλλονταν πρώτα στη δοκιμασία ύπνου συνηθισμένης διάρκειας να έχουν μεγαλύτερη διακύμανση στην ενεργειακή τους πρόσληψη.
Τι να κρατήσω από τη μελέτη;
Έτσι, αποδεικνύεται ότι, και σε αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχει ένας κανόνας που ισχύει για όλους, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε παρόμοιες καταστάσεις.
