Εισαγωγή
Η μελέτη αυτή εστιάζει στη μέτρηση της σύστασης σώματος και του βασικού μεταβολικού ρυθμού (RMR) σε γυναίκες, κατά την έναρξη, μετά από απώλεια βάρους και σε παρακολούθηση έως δύο έτη. Χρησιμοποιώντας προηγμένες μεθόδους ανάλυσης, όπως το μοντέλο 4 διαμερισμάτων (4CM), η έρευνα στοχεύει στην ακριβέστερη εκτίμηση της λιπώδους και άλιπης μάζας σώματος, καθώς και στη διερεύνηση πιθανών μεταβολικών προσαρμογών μετά την απώλεια βάρους.
Σκοπός
Η μελέτη αποσκοπεί στην αξιολόγηση:
-
Των αλλαγών στη σύσταση σώματος μετά από απώλεια βάρους.
-
Των αλλαγών στον βασικό μεταβολικό ρυθμό (RMR) κατά την πάροδο τουχρόνου.
-
Της ύπαρξης μεταβολικής προσαρμογής συγκρίνοντας τον μετρούμενο και τον προβλεπόμενο RMR.
Μεθοδολογία
-
Δείγμα: 171 γυναίκες, ηλικίας 35,2 ± 6,3 ετών, με ΔΜΣ 28,3 ± 1,3, εκ των οποίων οι 88 ήταν λευκές.
-
Συλλογή δεδομένων: κατά την έναρξη, μετά την απώλεια βάρους, και κατά την παρακολούθηση 1 και 2 ετών.
-
Σύσταση σώματος: προσδιορισμός με μοντέλο 4 διαμερισμάτων (4CM), το οποίο λαμβάνει υπόψη:
– Οστικά μέταλλα (DXA).
– Συνολικό νερό σώματος (μέσω ισοτοπικής αραίωσης ²H, ¹⁸O).
– Συνολική πυκνότητα σώματος (τεχνική πληθυσμογραφίας μετατόπισης αέρα-BODPOD).
-
RMR: μετρήθηκε τρία συνεχόμενα πρωινά μετά από 12ωρη νηστεία, με ηλεκτρονικό σύστημα έμμεσης θερμιδομετρίας (DeltaTracII).
-
Στατιστική ανάλυση: ANOVA επαναλαμβανόμενων μετρήσεων με διόρθωση Bonferroni, pairedt-tests για έλεγχο μεταβολικής προσαρμογής. Το SPSSv22 χρησιμοποιήθηκε, με P<0.05 ως επίπεδο σημαντικότητας.
-
Πρόβλεψη RMR: χρησιμοποιήθηκαν δύο εξισώσεις παλινδρόμησης βασισμένες σε FM, FFM, ηλικία και φυλή.
Αποτελέσματα
-
Σύσταση σώματος: Το μοντέλο 4CM επέτρεψε ακριβή εκτίμηση FM και FFM, λαμβάνοντας υπόψη διαφυλετικές διαφορές στην οστική πυκνότητα.
-
RMR:
– Μετρήθηκε με CV(=συντελεστή μεταβλητότητας)<4%, αποδεικνύοντας υψηλή αξιοπιστία.
– Παρουσιάστηκε μεταβολική προσαρμογή, καθώς σε ορισμένες χρονικές περιόδους παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ μετρούμενου και προβλεπόμενου RMR.
- Βρέθηκε ότι η διάρκεια της απώλειας βάρους δεν είναι σημαντικός παράγοντας για να εξηγήσει τις διακυμάνσεις στο RMR. Δηλαδή, η διάρκεια απώλειας βάρουςδεν βοηθάει σημαντικά στην πρόβλεψη ο του βασικού μεταβολικού ρυθμού. Άλλοι παράγοντες, ενδεχομένως, διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο.
Συμπεράσματα
Η χρήση του μοντέλου 4CM προσφέρει υψηλή ακρίβεια στην ανάλυση σύστασης σώματος, ιδιαίτερα σε πληθυσμούς με διαφοροποιήσεις στην οστική πυκνότητα. Η μελέτη ανέδειξε την ύπαρξη μεταβολικής προσαρμογής μετά από απώλεια βάρους, γεγονός που έχει σημασία στη διαχείριση βάρους μακροπρόθεσμα. Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που επηρεάζουν τον RMR μετά από απώλεια βάρους.
