Εισαγωγή
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μεταβολικό νόσημα που έχει βαθύ αντίκτυπο στα 400 εκατομμύρια άτομα που πάσχουν παγκοσμίως. Οι επιπτώσεις του διαβήτη τύπου 2 μεγεθύνονται περαιτέρω όταν ληφθεί υπόψη η συσχέτιση του με τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τα οποία αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο.
Τόσο η μεταγευματική υπεργλυκαιμία, όσο και η αυξημένη γλυκόζη νηστείας στο αίμα μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση διαβήτη, καθώς συμβάλλουν στη μείωση της ευαισθησίας στην έκκριση της ινσουλίνης. Ως εκ τούτου, οι στρατηγικές για την άμβλυνση των μεταγευματικών επεισοδίων γλυκόζης μπορεί να έχουν ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια περιορισμού της νόσου. Σημαντικό ρόλο στην έκκριση γλυκόζης παίζει ο γλυκαιμικός δείκτης κάθε τροφίμου, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει ακόμη σαφή συσχέτιση σχετικά με τη χρησιμότητα του σε άτομα που δεν πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη.
Η υιοθέτηση ενός Μεσογειακού διατροφικού προτύπου υποστηρίζεται από σημαντικά στοιχεία που υποδηλώνουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν μελέτες που να αξιολογούν τη σχετική συμβολή των τροφίμων υψηλού έναντι χαμηλού ΓΔ για τη βελτίωση δεικτών γλυκόζης και καρδιομεταβολικής υγείας στο πλαίσιο ενός διατροφικού προτύπου Μεσογειακού τύπου.
Σκοπός της Μελέτης
Ο σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογήσει τις πιθανές επιδράσεις ισοθερμιδικών διατροφικών προτύπων Μεσογειακού τύπου υψηλού έναντι χαμηλού ΓΔ στους δείκτες ελέγχου της γλυκόζης σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.
Σχεδιασμός/Μέθοδος
Αυτή η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή πραγματοποιήθηκε σε 3 διαφορετικές χώρες (Σουηδία, Ιταλία, ΗΠΑ) και ήταν διάρκειας 15 εβδομάδων. Η παρέμβαση περιλάμβανε μια περίοδο 3 εβδομάδων όπου οι συμμετέχοντες ακολουθούσαν τη συνήθη τους δίαιτα και ακολούθησε μια ελεγχόμενη διατροφική παρέμβαση διάρκειας 12 εβδομάδων. Οι συμμετέχοντες ήταν ενήλικες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας με τουλάχιστον δύο συνιστώσες του μεταβολικού συνδρόμου.
Κατά τις πρώτες 3 εβδομάδες, όλα τα άτομα κατανάλωναν τη συνήθη διατροφή τους χωρίς περιορισμούς και χωρίς να ακολουθούν κάποιο διατροφικό πρότυπο.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρέμβασης των 12 εβδομάδων, τα άτομα κατανάλωναν μια ελεγχόμενη ισοθερμιδική Μεσογειακού τύπου δίαιτα και έλαβαν οδηγίες να καταναλώνουν τροφές ειδικά για την παρέμβαση για να επιτύχουν χαμηλό γλυκαιμικό ή υψηλό γλυκαιμικό δείκτη αντίστοιχα.
Οι δείκτες της ομοιόστασης της γλυκόζης προσδιορίστηκαν με μια δοκιμή ανοχής γλυκόζης διάρκειας οκτώ ωρών παράλληλα με την κατανάλωση γευμάτων (MGTT), με μια από του στόματος δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης (OGTT) και με 24ωρη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης σε ξεχωριστές ημέρες κατά την έναρξη και μετά τη λήξη της κλινικής δοκιμής. Τα πρωτεύοντα αποτελέσματα είναι μεταγευματικές αποκρίσεις γλυκόζης και ινσουλίνης στο πλάσμα κατά τη διάρκεια του MGTT. Οι δευτερεύουσες εκβάσεις περιελάμβαναν την τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) και δείκτες 24ωρης μεταβολής της γλυκόζης .
Τι έδειξαν τα Αποτελέσματα;
- Μετά την παρέμβαση, και οι δύο ομάδες μείωσαν την πρόσληψη ολικών κορεσμένων και πολυακόρεστων λιπαρών, ενώ αυξήθηκαν οι προσλήψεις τους σε φυτικές ίνες, μονοακόρεστα λιπαρά και υδατάνθρακες.
- Δεν φάνηκε διαφορά στην ενέργεια ή τη σύσταση θρεπτικών συστατικών μεταξύ των ομάδων χαμηλού και υψηλού ΓΔ.
- Η μέση μεταγευματική ινσουλίνη ήταν μεγαλύτερη μετά τα γεύματα δοκιμής υψηλού γλυκαιμικού δείκτη σε σύγκριση με τα γεύματα δοκιμής χαμηλού GI κατά την έναρξη, αλλά αυτή η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική μετά την παρέμβαση.
- Η μεταγευματική γλυκόζη ήταν μεγαλύτερη μετά τα γεύματα δοκιμής υψηλού γλυκαιμικού δείκτη έναντι του χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη κατά την έναρξη και κορυφώθηκε ακόμη περισσότερο μετά την παρέμβαση.
- Παρόμοια με τις μεταγευματικές αποκρίσεις ινσουλίνης, οι αποκρίσεις γλυκόζης στην ομάδα χαμηλού GI παρέμειναν αμετάβλητες μετά την παρέμβαση.
- Κατά την έναρξη, όλες οι μεταβλητές συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης (24 ωρών) ήταν ίδιες μεταξύ των ομάδων.
- Οι μέσες συγκεντρώσεις γλυκόζης 24ώρουμειώθηκαν και στις δύο ομάδες, με τους δείκτες μεταβολής της γλυκόζης να βελτιώνονται στην ομάδα με χαμηλό GI, αλλά όχι στην ομάδα με υψηλό GI.
- Δεν υπήρχαν διαφορές στη γλυκόζη 1 ώρας ή 2 ωρών και στην ινσουλίνη δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη μεταξύ των ομάδων χαμηλού και υψηλού ΓΔ είτε κατά την έναρξη είτε μετά την παρέμβαση.
- Το διατροφικό πρότυπο Μεσογειακού τύπου δεν επηρέασε τις αλλαγές με την πάροδο του χρόνου στους παράγοντες κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, συμπεριλαμβανομένης της γλυκόζης νηστείας, της ινσουλίνης και της HbA1c.
Ποιο το Συμπέρασμα για τον επαγγελματία Υγείας;
Συμπερασματικά, η οξεία υπεροχή στους δείκτες του μεταγευματικού ελέγχου της γλυκόζης της ομάδας χαμηλού ΓΔ σε σχέση με την ομάδα υψηλού ΓΔ διατηρείται και ενισχύθηκε περαιτέρω με την πάροδο του χρόνου στο πλαίσιο ενός Μεσογειακού προτύπου διατροφής. Ωστόσο, αυτή η διευρυμένη διαφορά με την πάροδο του χρόνου οφείλεται κυρίως σε επιδείνωση του μεταγευματικού ελέγχου της γλυκόζης μεταξύ των συμμετεχόντων των οποίων η δίαιτα έδινε έμφαση σε τροφές υψηλού ΓΔ.
Απροσδόκητα, οι υψηλότερες αποκρίσεις ινσουλίνης στην κατανάλωση γευμάτων υψηλού ΓΔ έναντι χαμηλού ΓΔ κατά την έναρξη δεν ήταν εμφανείς μετά την υιοθέτηση του Μεσογειακού διατροφικού προτύπου. Η κατανάλωση μιας Μεσογειακής διατροφής ήταν αρκετή για τη μείωση της ημερήσιας γλυκαιμίας, αλλά μόνο η δίαιτα χαμηλού ΓΔ είχε ως αποτέλεσμα βελτιώσεις στους δείκτες της ημερήσιας μεταβολής της γλυκόζης. Δεδομένου ότι τα τρόφιμα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη αποτελούν εγγενές στοιχείο μιας παραδοσιακής Μεσογειακής διατροφής, τα ευρήματά υποδηλώνουν ότι τα τρόφιμα χαμηλού ΓΔ μπορεί να συμβάλλουν στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2
