​Ε. Καραφυλλίδης: Ο ρόλος του Διαιτολόγου στην Ιδιωτική Κλινική

Η αρχή δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη! Η αμφισβήτηση λόγω άγνοιας των γιατρών για τη συνεισφορά της επιστήμης της διαιτολογίας στη θρέψη του ασθενούς τους έκανε δύσπιστους, καθώς έχουν ταυτίσει το διαιτολόγο με την ιδέα ότι είναι απλά, «αδυνατιστής», που ασχολείται μόνο με υγιείς ανθρώπους που θέλουν να χάσουν βάρος. Πλέον, όμως, με πολύ κόπο, δουλειά και αφοσίωση, το τμήμα είναι απόλυτα αποδεκτό από το μεγαλύτερο ποσοστό των ομάδων των γιατρών της κλινικής, αφού με πραγματικά παραδείγματα ασθενών έχει αποδείξει τη χρησιμότητά του.

• Να έχουν υπομονή κι επιμονή.

• Να είναι διαρκώς ενημερωμένοι για τα επιστημονικά νέα και τις εξελίξεις πάνω στο κλάδο τους.

• Να είναι «ταπεινοί» και προσιτοί.

• Να μάθουν τη γλώσσα των γιατρών!

• Να μην φοβούνται να βγούνε από το γραφείο τους ή την κουζίνα του νοσοκομείου και να έρχονται σε άμεση επαφή με τους ασθενείς και το περιβάλλον τους.

Το Διαιτολογικό Τμήμα ενός νοσοκομείου είναι αναγκαίο να συνεργάζεται με διάφορες ειδικότητες (π.χ. με τους μάγειρες, την τραπεζοκομία, το τμήμα ποιοτικού ελέγχου, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές), διότι τα θέματα που πρέπει να επιλύσει πολύ συχνά διαφέρουν αρκετά. Οι αρμοδιότητες του τμήματος ξεκινούν από τη σίτιση των ασθενών μέχρι και την επίβλεψη της καθαριότητας στην κουζίνα που παρασκευάζονται τα γεύματα. Παρόλο που οι γιατροί ορίζουν το είδος της δίαιτας που θα λάβει ο ασθενής τους, το Διαιτολογικό Τμήμα καθορίζει το περιεχόμενο του δίσκου του κάθε ασθενούς, ανάλογα με το είδος της δίαιτάς του. Ακόμη δίνει τις γενικές οδηγίες στην κουζίνα του νοσοκομείου σχετικά με την παρασκευή  των γευμάτων και ορίζει την ποσότητα των μερίδων στο δίσκο. Επιβλέπει τη μεριδοποίηση και την διανομή των γευμάτων στην κουζίνα και τους ορόφους. Τέλος, τα μέλη της ομάδας του Διαιτολογικού Τμήματος αποτελούν την επίσημη ομάδα υποστήριξης θρέψης της κλινικής, που αξιολογεί την κατάσταση θρέψης των ασθενών (ιδιαίτερα εκείνων που νοσηλεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα), ώστε να αποφευχθεί πιθανός υποσιτισμός και τελικά υποθρεψία σε ασθενείς. Σε δύσκολες περιπτώσεις ασθενών με αυξημένο κίνδυνο υποθρεψίας, μέλη του τμήματος καταγράφουν καθημερινά την καταναλισκόμενη ποσότητα τροφής σε κάθε γεύμα, στοχεύοντας στο σχεδιασμό του καλύτερου υποστηρικτικού πλάνου σίτισης.

• Ο υπερβολικός φόρτος εργασίας.

• Κάποιες φορές η επαφή και η επικοινωνία χάνονται εντελώς, διότι οι διαιτολόγοι κλείνονται στα γραφεία τους ή τις κουζίνες και δεν πλησιάζουν άμεσα τους ίδιους τους ασθενείς, το περιβάλλον τους, το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό.

• Επίσης, οι προτεραιότητες των γιατρών διαφέρουν από τις δικές μας. Λόγω φόρτου εργασίας, ο γιατρός δεν μπορεί να έχει ένα ακόμα «βάρος», αυτό της διατροφής, με αποτέλεσμα να μην ασχολείται καθόλου.

• Η ελλιπής πληροφόρηση ή η παραπληροφόρηση των γιατρών για θέματα διατροφής, κάτι που μπορεί να φέρει ρήξη στη συνεργασία ή να αποτρέψει το γιατρό από το να αναθέσει στο διαιτολόγο την επίβλεψη κάποιου περιστατικού.

Δεν έχει σημασία από το που ξεκινά κάποιος, αλλά που θέλει να φτάσει. Άλλωστε η γνώση δεν σταματά ποτέ. Φροντίστε λοιπόν…

• Να έχετε υπομονή, επιμονή και να μην χάνετε την ψυχραιμία σας.

• Να μην σταματήσετε, ιδανικά, τις σπουδές σας στο πρώτο πτυχίο.

• Να έχετε επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις και ολοκληρωμένη άποψη.

• Πάντοτε να υπάρχουν επιχειρήματα που θα στηρίζουν την άποψή σας.

• Δημιουργήστε ασφάλεια στον ασθενή και το περιβάλλον του και μην τους αφήνετε απορίες τελειώνοντας τη συνεδρία σας.

• Να έχετε μεταδοτικότητα. Δείξτε ότι είστε σίγουροι για ότι λέτε. Αν χρειαστεί μιλήστε πιο αργά ή χρησιμοποιήστε τη γλώσσα του σώματος, αφού υπάρχει πιθανότητα η κατάσταση του ασθενούς να μην του επιτρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση. Σίγουρα θα το εκτιμήσει και ο ίδιος, και το περιβάλλον του, αλλά και ο γιατρός του.

Μερικές φορές η μέρα κυλάει δύσκολα, ειδικά με ορισμένα ογκολογικά περιστατικά που δεν πάνε καλά ή έχεις συνδεθεί μαζί τους προσωπικά (λόγω των πολλών συνεδριών). Δυστυχώς, πρέπει να μπαίνεις στο πρόβλημα, αλλά να μην σε ακουμπάει. Χρειάζεται ισορροπία και να κατανοήσουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η τύχη του ασθενούς δεν εξαρτάται από εμάς (ιδιαίτερα αν η νόσος έχει προχωρήσει πολύ). Από την άλλη πλευρά μου έχει συμβεί να δω ασθενείς που δεν μπορούσαν λόγω αδυναμίας να σηκωθούν από το κρεβάτι και να μιλήσουν, ξαφνικά να τους βλέπεις πιο δυνατούς και να φεύγουν από το νοσοκομείο περπατώντας. Αυτό είναι πραγματικά η μεγαλύτερη επιβράβευση!

Η καθημερινότητά μου είναι αυτοματοποιημένη θα έλεγα. Καθημερινά είμαστε στο ΙΑΣΩ General και κάποιες μέρες της εβδομάδας στο δικό μου γραφείο. Τις ημέρες που πρέπει να πάω και στο νοσοκομείο και στο γραφείο μου τα πράγματα είναι πολύ πιεστικά, όμως αντλώ δύναμη από τη δουλειά μου! Είναι ευχαρίστηση για μένα, αφού μου αρέσει πολύ η επιστήμη μου.

Δημιουργήστε ομάδες και συνεργασίες! Δώστε χώρο και χρόνο οι παλιοί συνάδελφοι στους νέους, μόνο έτσι η επιστήμη θα προχωρά γρήγορα και θα διαδίδεται. Μην φοβάστε να μεταδώσετε τις γνώσεις σας. Είναι σημαντικό η γνώση να μεταδίδεται! Και κάτι που πιστεύω έντονα (δεν είναι μόνο το όνειρό μου!) είναι ότι κάποια στιγμή ο διαιτολόγος θα θεωρηθεί ισάξιος, στο μυαλό των ασθενών και γενικά του κόσμου, με τον γιατρό. Μην ξεχνάτε ότι εμείς μιλάμε και για πρόληψη και για αντιμετώπιση και πως ο άνθρωπος χωρίς τροφή και νερό δεν μπορεί να ζήσει. Πιστέψτε το, έχετε επιλέξει μία επιστήμη του παρόντος και του μέλλοντος!